του Πάνου Γεραμάνη
Το τηλέφωνο χτύπησε πρωί πρωί εκείνο το Σάββατο του Ιουνίου του 1976. Ήταν ο εκλεκτός φίλος και αξέχαστος συνάδελφος Αντώνης Κορόβηλας. Μου είπε: «Παναή, μην κλείσεις να πας πουθενά απόψε. Επειδή αύριο Κυριακή δεν δουλεύουμε λόγω της αργίας του Αγίου Πνεύματος, θα εκστρατεύσουμε για του Μαγγίνα, στα Μελίσσια.
Έχω πει και στους φίλους μας να πάρουν τα όργανα. Θα παίξουν, θα τραγουδήσουμε κάτω από τα πλατάνια και τα νερά, θα πιούμε και ρετσίνα δροσερή κι ας μας βγάλει ώς το πρωί». 'Ηταν φυσικό να μην υπάρχει δικαίωμα για άρνηση σε μια τέτοια μοναδική πρόταση, όταν μάλιστα αρχηγός της οργάνωσης ήταν ο Αντώνης ο Κορόβηλας.
'Εκανε ζέστη πολλή εκείνο το Σάββατο και η... βραδινή εκδρομή σ' εκείνη τη μαγευτική τοποθεσία ήταν ό,τι πιο ιδανικό υπήρχε. Ο Αντώνης ήρθε και με πήρε από το σπίτι που έμενα στην οδό Αντιοχείας, γιατί δεν είχα μέσον μετακίνησης. Φτάσαμε στο μαγαζί του Στέλιου Μαγγίνα γύρω στις 8.30. Κοντά μας ήταν και η Άννα, ενώ έφθαναν σιγά σιγά και οι υπόλοιποι της παρέας. Έρχονταν, έρχονταν και η προσέλευση δεν είχε σταματημό. Σ' ένα μακρύ τραπέζι κάτω από τα πλατάνια καθόμαστε πάνω από 30 άτομα. Ανάμεσά μας και ο άλλος αξέχαστος φίλος και συνάδελφος, ο Πάνος Κορόβηλας, με την Ντάντα και ο μεγαλύτερος αδελφός της οικογένειας Κορόβηλα, ο Κυριάκος, με την Ντίνα.
Ήρθαν και οι Κοντογιάννηδες (ο Γιώργος και ο Δημήτρης) με τον Δημητριανάκη και τον Σιδερή, με μπουζούκια, μπαγλαμάδες και κιθάρες. Μπουζούκι είχε, όμως, κι έπαιζε στην παρέα και ο συναισθηματικός Διονύσης Καλημέρης.
Ήρθαν και οι Κοντογιάννηδες (ο Γιώργος και ο Δημήτρης) με τον Δημητριανάκη και τον Σιδερή, με μπουζούκια, μπαγλαμάδες και κιθάρες. Μπουζούκι είχε, όμως, κι έπαιζε στην παρέα και ο συναισθηματικός Διονύσης Καλημέρης.